Sandra Hendricx

eigenaar van Yara, little princes

Sandra Hendricx

Precies een jaar geleden hebben we afscheid moeten nemen van onze lieve Yara. We missen haar nog elke dag, maar denken ook aan de vreugde die ze bracht in ons gezin. De twijfel is groot, waar doen we goed aan. Eigenlijk wil ik alleen een Yara. Totdat de twijfel is verdwenen laten we het ook zo, maar ik geniet van het volgen van de “loopakkertjes”.

3 Reacties

  1. Lieve Sandra, alles heeft zijn tijd nodig. Je beste vriendin verliezen is niet leuk ook al is het een hond. Dit is een ander gevoel als bij mensen. Het is je maat, ze zijn er ieder dag voor je en dat is een speciale band met je viervoeter. Geef het tijd en als het moment er is, is er vast een nieuwe viervoeter voor jou waar je die zelfde gevoelens in terug vindt. Sterkte.

    Kennel vd Loopakker

  2. Lieve Sandra
    Wat een verdriet om yara te moeten afstaan…dit is een groot gemis en doet verschrikkelijk pijn.
    Herinner de leuke momenten.
    Wij hebben er ook ruim een jaar over gedaan om het verlies van onze vriend Sam een plekje te geven….je mist ze in zoveel dagelijkse dingen.
    Na verloop van tijd wilde we toch graag weer een nieuw maatje en we kozen deze keer voor 2 puppys.
    Het gemis van Sam werd minder en uiteindelijk hebben we het een plekje kunnen geven.
    We blijven aan hem denken als een trouwe vriend.
    We wensen je heel veel sterkte met dit verdriet en wie weet komt er voor jullie ook weer een keertje een moment dat het goed is en dat er plek komt voor een nieuw maatje.
    Hou je taai….
    Groetjes wil en Antoinette

  3. Beste Sandra,
    Ik weet precies wat je voeld,wij hebben hetzelfde meegemaakt.
    Wij hadden het geluk om als een van de eerste een pup van het eerste nestje van het kennel ‘v.d. Loopakker ‘ te hebben. Onze lieve Fayne werd geboren d.d. 29-08-1998, van de moeder Chevanne. Wij hebben er bijna 14 jaar ontzettend veel plezier en liefde van gekregen. Samen met onze 3 kinderen was het een geweldige aanvulling op ons gezin. Het wordt dan ook zo moeilijk om je een leven zonder viervoeter voor te stellen, er is nl altijd iemand blij als je, opstaat s ochtends, thuis komt, of wat dan ook. Ook wij hebben afstand moeten doen eigenlijk vrij onverwacht, Fayne kreeg nl een ‘TIA’. Het was op een zaterdag d.d. 18-08-2012 dat ze een spuitje kreeg en rustig ingeslapen is.
    Het verdiet is niet te beschrijven, en het gemis is zo groot. Maar het wordt minder naar mate de tijd vorderd. Wij hadden het geluk dat ik de laatste periode ( als ik haar geborsteld had) haar haren in een zak bewaarde. Dus iedereen heeft nu een stoffen hartje met de tekst ” love forever ” met haren van Fayne !
    Wij hadden net besloten om weer een pup te nemen, is en blijft toch een gemis, totdat het allermooiste zich aandiende en wel , EEN kleinkind! Nou was de pech dat de pup gelijk met de geboorte van ons kleinkind bij ons in huis zou komen. Helaas moeten wij nu maar even overslaan en bij een volgend nestje maar weer hopen .

    Wat ik met dit alles wil zeggen Sandra, het komt goed, het verdriet word minder ook al denk je op het moment dat het nooit over gaat. Als je er klaar voor bent en beslist weer om een lieverd te nemen is alleen aan jou en echt niemand anders kan daar over beslissen geloof me .

    Sterkte en een lieve groet, Francien

Voeg een reactie toe

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.